З малых гадоў Пятрусь працаваў на зямлі, пасвіў гусей, авечак і кароў. У дзевяць гадоў ён ужо пісаў пісьмы для сялянак, якія адпраўляліся на фронт Першай сусветнай вайны. Пачатковую адукацыю атрымаў у царкоўна-прыходскай школе ў Лепелі, але сямейныя фінансы не дазволілі яму скончыць поўны курс навучання. У 1918 годзе, у трынаццацігадовым узросце, ён пачаў працаваць перапісчыкам у Вяліка-Долецкім валасным камісарыяце, а затым займаў розныя пасады ў мясцовых органах улады.

Пятрусь Броўка дэбютаваў у літаратуры ў 1926 годзе, калі яго вершы ўпершыню былі апублікаваны ў газеце «Чырвоная Полаччына». Яго творчы шлях быў звязаны з актыўнай грамадскай дзейнасцю: ён удзельнічаў у мастацкай самадзейнасці, працаваў сакратаром камсамольскай арганізацыі і старшынёй Маладолецкага сельсавета. У 1928 годзе паступіў на літаратурна-лінгвістычнае аддзяленне педагагічнага факультэта БДУ, якое скончыў у 1931 годзе.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны Пятрусь Броўка добраахвотна пайшоў у Чырвоную Армію, дзе працаваў інструктарам-літаратарам франтавай газеты «За Савецкую Беларусь». Пасля вайны ён працягваў актыўную літаратурную і грамадскую дзейнасць, стаўшы галоўным рэдактарам часопіса «Полымя» і старшынёй праўлення Саюза пісьменнікаў БССР. Яго творчы ўклад склаў значную частку беларускай літаратуры: ён напісаў шматлікія вершы, аповесці, нарысы і раманы, а таксама перакладаў творы вядомых аўтараў.

Пятрусь Броўка — аўтар знакавых кніг паэзіі, такіх як «Гады як шторм», «Вясна радзімы», «Насустрач сонцу» і многіх іншых. Яго творы перакладзены на шматлікія мовы, а паэзія адлюстроўвае глыбокую любоў да роднай зямлі і народа. У Мінску створаны літаратурны музей яго імя, а ў родных Пуцілкавічы ўстаноўлены мемарыяльныя дошкі. Імя П. Броўкі прысвоена выдавецтву «Беларуская Савецкая Энцыклапедыя», а таксама вуліцам у розных гарадах Беларусі.

Пятрусь Броўка застаўся ў памяці народа як вялікі паэт і патрыёт, чыя творчая спадчына і любоў да малой радзімы будуць жыць у сэрцах наступных пакаленняў.

"Усё пакінуць след павінна,

Бо, як пачаўся белы свет,

Прамень, пясчынка і расіна

Нязменна пакідаюць след."