Рыгор Барадулін вучыўся ва Ушацкай сярэдняй школе, дзе на ўсё жыццё засталася ў яго ўдзячная памяць аб нетрафарэтных уроках настаўнікаў Ф. Багдановіча, М. Цуран і К. Баразны. Пазней яго натхнялі літаратурныя настаўнікі, сярод якіх былі П. Броўка, П. Панчанка, А. Вялюгін і Р. Бярозкін.

Пасля заканчэння школы ў 1954 годзе Рыгор паступіў на філалагічны факультэт БДУ. Завяршыўшы навучанне ў 1959 годзе, ён пераехаў у Мінск, дзе пачаў сваю прафесійную дзейнасць. У аўтабіяграфічных нататках “Дзякуй роднаму слову!” паэт запісаў, што “нельга тымі словамі, якія пачуў ты ўпершыню ад маці, хлусіць Айчыне, Народу”.

Першы зборнік паэзіі Рыгора Барадуліна “Маладзік над стэпам” (1959) стаў прыкметнай з’явай у тагачаснай паэзіі, і пра яго загаварылі як пра цікавага і арыгінальнага творцу. Нізка вершаў “На зямлі цаліннай”, што склала асноўны змест першай кнігі, была адзначана сярэбраным медалём VI Сусветнага фестывалю моладзі і студэнтаў.

У шэрагу сваіх твораў паэт звяртаецца да Ушаччыны, да яе непаўторных прыгожых краявідаў і подзвігаў землякоў: “У мяне любоў не растрачана, Дзе б ні слаўся шляхоў сувой, Баравая мая Ушаччына. Да апошняга ўздыху з табой”. У 1988 годзе выйшла кніга-фотаальбом “Вяртанне” пра родную Ушаччыну з вершамі і тэкстамі паэта.

Творчая “лінія перамены дат” Рыгора Барадуліна сутыкнулася з трагедыяй Чарнобыля, а затым з этапам галоснасці. У новы этап паэт увайшоў з кнігамі “Маўчанне перуна”, “Самота паломніцтва”, “Міласэрнасць плахі”, “Евангелле ад мамы” і “Босая зорка”.

Адмысловай з’явай стаў выхад у свет кнігі “Лісты ў Хельсінкі”, якую склалі паэтычныя пасланні Рыгора Барадуліна ў замежжа да сябра і земляка Васіля Быкава. Унікальным выданнем з’яўляецца супольная кніга “Калі рукаюцца душы…”, на старонках якой сустрэліся паэзія Рыгора Барадуліна і проза Васіля Быкава. Працягвае тэму сяброўства кніга “Дажыць да зялёнай травы” (2008), якая была напісана на працягу 43 гадоў сяброўскага ліставання двух выдатных творцаў.

У 2005 годзе выйшаў зборнік малітоўнай паэзіі “Ксты”, у якім паэт звяртаецца да Госпада і да кожнага чалавека. Гэта кніга з’яўляецца сапраўдным узорам духоўнай паэзіі, і за яе Рыгор Барадулін быў намінаваны на Нобелеўскую прэмію ў галіне літаратуры.

Песні на словы Рыгора Барадуліна былі напісаны такімі кампазітарамі, як І. Барсукоў, Г. Вагнер, З. Галубіцкая, Я. Глебаў, У. Журовіч, М. Наско, Дз. Смольскі і інш. У 2000 годзе пабачыў свет цікавы праект: паэтычны зборнік “Зорка спагады” і кампакт-касета (рамансы Рыгора Барадуліна ў выкананні Алеся Камоцкага). А крыху раней таксама ў выкананні А. Камоцкага выйшла касета “Псалмы” на словы Рыгора Барадуліна.

Апошнія прыжыццёвыя зборнікі паэта ўключаюць “Вушацкі кнігазбор” і “Лепей”. 24 лютага Рыгор Барадулін адзначыў свой 79-ы дзень народзінаў, а 2 сакавіка яго не стала. Кнігу “У неба пехатою” склалі вершы апошніх трох гадоў, а заключныя вершы кнігі былі напісаны ў канцы лютага 2014 года – літаральна за пару дзён да сыходу…